این که میگم یه رازه دمم خیلی درازه میرم روی شاخه ها موز می خورم با ادا رو بدنم پر از مو نرمِ مثل پر قو در انتظار نشستم تا که بگی کی هستم سراینده: سیدعلی میرقیداری
یه میوه ی خوشمزه رو شاخه ها نشسته سرخ و سفید و درشت توی دلِ اون هسته به به مزه اش عالیه رسیده و شیرینه فصل گرم تابستون طعمش به دل می شینه سراینده: مریم زارعی
سلام بچه ها!
امروز می خواهم کتاب هایی رو به شما معرفی کنم که جذاب و خواندنی اند؛ یك مجموعه کتاب پرهیجان و پرماجرا، که اتفاقات خنده دار و سرگرم کننده دارند.
اسم این مجموعه کتاب «مدرسه پرماجرا» است.
دانش آموزان این مدرسه ی عجیب و غریب خیلی بازیگوش هستند. آنها دوست دارند هر کاری را تجربه کنند، بجز درس خواندن.
اما بچه ها! همین بازیگوشی های دانش آموزان، کلی نکات جالب و آموزنده هم دارد.
این کتاب ها که به صورت صوتی هم منتشر شده اند مخصوص بچه های 7 تا 12 ساله است.
اما با این حال آنقدر جالب هستند که بزرگترها هم دوست دارند آنها را بخوانند.
اگر خواستید تعطیلات شاد و خوبی داشته باشید پیشنهاد می کنم این کتاب ها را هم بخوانید، البته نسخه صوتی آنها خیلی جذاب تره.
تا یك روز دیگر و معرفی محصولات فرهنگی جالب دیگر همه شما دوستان عزیز را به خدای مهربون می سپارم.
خدا نگهدار! ….
گوینده: فاطمه عابدینی
سلام بچه ها!
امیدوارم که حالتون خوب باشد. یکی از چیزهایی که در زندگی خیلی اهمیت دارد، تندرستی است. این یکی از نعمت های بزرگی است که خدا به انسان داده است. برای این که شکرگزار باشیم باید از سلامت خود و محیط زیست مان مراقبت کنیم. حیوانات هم بخشی از محیط زیست مان هستند. آنها هم مانند ما حق دارند زندگی کنند، مانند ما خانواده دارند و مانند ما احساس دارند. اما زندگی آنها با ما فرق دارد. آنها را نباید از محل زندگی و خانواده شان جدا کرد. پس بیایید به طبیعت احترام بگذاریم.
به نام خداوند گل های شاد خدای زمین، ابر و باران و باد به نام خدای درخت و گیاه خداوند خورشید و دریا و ماه به نام خداوند بلبل، بهار خدای زمین، آسمان، سبزه زار به نامش شود دفترم رنگ رنگ خداوند دنیای خوب و قشنگ نوشتم خدا غنچه ای باز شد کتاب انار و گل آغاز شد شاعر: لیلا طبسی
در هر کلامش یک گل شکفته از خوب و بدها بسیار گفته از کوه و از دشت صحرا و دریا ناگفته ها را او گفته با ما در هر پیامی حرفش حساب است فانوس هر راه نامش کتاب است
سلام! سلام به بچه های همسن و سال خودم، حالا یا یه کم کوچک تر یا كمي بزرگ تر.
من اومدم پیشتون تا درباره ی چیزهایی که دوست داریم با هم حرف بزنیم … چیزهایی که فقط خودمان می دونیم و بزرگ ترها نمی دونند. یا درباره ی کارهایی که بلدیم با هم حرف بزنيم …
ما باید تلاش كنيم تا خودمون كارهاي خودمون را انجام بدیم، و به همديگه هم ياد بديم.
راستی! بگذارید بگم که من پنج ساله هستم و مامانم من رو “اميد خونه” صدا می کنه! خیلی هم ذوق می کنه! … این که من دخترم یا پسر مهم نیست، و این که اسم من سیمین یا سینا هست بازم مهم نیست. مهم اینه که ما می خوایم با هم دوست بشیم و درباره ی کارهای روزمره ی خودمون با هم حرف بزنیم.
مثلا من می خوام بدونم شما هم مثل من دوست دارید بند کفش هاتون رو خودتون ببندید!؟ …
یا مثلا دوست دارید خودتون براي خودتون آب بریزید توی لیوان؟! …
می دونید چيه؟! من دوست دارم وقتی می افتم زمین، مامانم با ترس و بدو بدو من رو از زمين بلند نكنه!! … دوست دارم بگذاره خودم بلند بشم.
دیگه این که من عاشق کارتون هستم! خیلی دوست دارم از صبح تا شب دراز بکشم پای تلویزیون و یک عالمه کارتون نگاه کنم … اما می دونید چیه، خاله فرشته توي مهد کودک میگه: اگه خیلی زياد تلویزیون نگاه کنید، هوش تون رشد نمی کنه یعنی زیاد نمیشه!
حالا منم چون می خوام باهوش باشم به حرفش گوش کردم! … اما حوصله ام سر می ره؛ بعد خاله فرشته به همه مامان ها گفته بود که برای بچه ها کتاب بخرید، مامانم به بابام گفت و بابا هم رفت چند تا کتاب خوب با قصه های جالب خرید؛ نقاشی هاشون هم خیلی قشنگه!
وای بچه ها! من می خوام باهاتون هی حرف بزنم! یک عالمه حرف های جوراجور درباره ی همه چی …
اما می دونم که شما هم از حرف های طولانی زود خسته می شید… پس بقیه حرف هام بمونه براي یک روز دیگه… باشه؟!
دوباره میام پیشتون… خدانگهدارررررر…
نويسنده: اشرف موسي خاني